Geen Coolsingel of Hofplein voor Remon de Jonge op 14 mei jl. Hij vierde het kampioenschap van zijn Feyenoord gewoon in Goes bij Zuidwester, waar hij woont. Remon heeft dezelfde beleving en passie als de fanatiekelingen en diehards in Rotterdam, echter kon hij daar die bewuste avond niet bij zijn vanwege zijn beperkingen.
Alles ademt Feyenoord bij Remon, tot in elke vezel van zijn lijf. Je hoeft zijn appartement maar binnen te komen en er is geen discussie mogelijk voor welke voetbalclub Remon is. Van Feyenoord klompen, een originele pet van de Europese finale in 2002 tot aan een poster van Dirk Kuyt inclusief handtekening uit zijn eerste periode bij Feyenoord.
Hij volgt alles op de voet bij Feyenoord. De wedstrijden kijkt hij doorgaans bij zijn ouders die ook in Goes wonen.Hij kijkt elk jaar reikhalzend uit naar de start van de competitie en deze volgt hij zeer fanatiek. Tijdens de verzorging in de badkamer komen talrijke Feyenoord songs aan bod. Hij schatert het uit van het lachen, wat er ook voor zorgt dat hij de verzorging ontspannen ondergaat. Remon’s begeleider Huib Geldof zorgde tijdens de competitie dat hij op de hoogte bleef van de wedstrijdfeitjes en allerhande informatie over Feyenoord.
Remon kijkt dé wedstrijd bij zijn ouders in Goes. Feyenoord moest winnen om kampioen te worden. Gezien het scoreverloop werd al vroeg het sein gegeven om van de woning een ware Feyenoord-paleis te maken. Ondanks zijn PSV hart werkte begeleider Huib die avond speciaal op de woning om Remon de avond van zijn leven te geven. Samen met een collega zorgt hij voor een groots onthaal als Remon binnenkomt in de woning. Er hingen overal Feyenoord vlaggen, sjaaltjes, slingers met voetballen en vele ballonnen. Als Remon binnenkomt op de woning galmt het kampioensnummer nummer..." op de Coolsingel " uit de speakers. Remon geniet enorm van alles.
Kortom: iemand met beperkingen en een lichamelijke handicap is net zo fanatiek als de gemiddelde supporter die wekelijks passievol in de Rotterdamse Kuip zit. Hij beleeft dit echter in zijn eigen wereld, waar nagenoeg (te) weinig aandacht voor is.