"Ik wil me nuttig voelen en dat voel je je zeker als vrijwilliger in de zorg"

Toen Piet den Hollander (70) met vervroegd pensioen ging, maakte hij zich om één ding zorgen: hoe kon hij zich nog nuttig maken? Tien jaar geleden besloot hij eens te googlen op ‘vrijwilligerswerk’. Sindsdien is hij chauffeur voor Zuidwester in Oud-Beijerland. “Vrijwilligers zijn onmisbaar voor  Zuidwester, maar voor mij is dit werk ook onmisbaar.”

Piet kent de weg

“Piet!”, roept een bezoeker van de dagactiviteit van Zuidwester in Oud-Beijerland, zodra hij vrijwilliger Piet den Hollander uit zijn auto ziet stappen. Hij wandelt vrolijk met hem mee naar de activiteitenzaal en schenkt een kop koffie voor hem in. “Ho, niet over mijn jas”, grapt Piet nog, als de spetters naast zijn kopje vliegen. Hij staat op en pakt in de keuken een doekje om de druppels van tafel te vegen. Na tien jaar als vrijwilliger kent hij inmiddels zijn weg binnen deze locatie van Zuidwester. “Ik rijd twee ochtenden in de week met het busje de cliënten naar het zwembad, maar als er eens een extra vrijwilliger nodig is voor een karaoke-avond of een barbecue dan help ik ook mee hoor.”
 

Ik googelde vrijwilligerswerk

Ruim tien jaar geleden kon Piet, die voor PostNL werkte, met vervroegd pensioen. “In het begin maakte ik me nog zorgen wat ik moest doen met mijn tijd, maar ik kon me al snel niet meer voorstellen waar ik ooit de tijd vandaan haalde om te werken. Mijn dochter verhuisde naar een groot oud huis waar ik anderhalf jaar heb geklust. Daarna verhuisden mijn vrouw en ik, waardoor ik weer kon klussen en ik deed al vrijwilligerswerk voor Tafeltje Dekje, dat doe ik nog steeds. Toen de klusprojecten klaar waren, bleven alleen mijn bezoekjes aan de sportschool over. Daar moest ik iets aan doen, dus googelde ik ‘vrijwilligerswerk’.” Via de vrijwilligersbank kwam Piet bij Zuidwester terecht. “Ik wist niet precies wat Zuidwester was en wat ik er zou gaan doen, maar ik ben gewoon op gesprek gegaan. Ik dacht: ik hoor het wel.”

Chauffeur

Tien jaar later kent Piet Zuidwester en kent Zuidwester Piet. “Hé, een echte Hollander”, roept een cliënt vrolijk als hij achter zijn rollator de activiteitenzaal binnenloopt. Piet is samen met de andere vrijwilliger Teun de chauffeur van de bus. “In het begin reed ik op maandag een groepje cliënten

naar de activiteit huifbedrijden. Nu rijd ik iedere woensdag en om de week op vrijdag met vijf cliënten naar het zwembad. De vrijdag doe ik om en om met Teun. Dat werkt goed. Als een van ons een keer niet kan, regelen we dat onderling. Daar hebben de medewerkers hier geen last van.” Goede sfeer Waarom hij voor dit vrijwilligerswerk heeft gekozen? Piets antwoord wordt alvast bevestigd met een praktijkvoorbeeld. Medewerkster van de dagactiviteiten Marleen Mudde komt namelijk net binnenlopen om met een cliënt een paar opbergkratten op te ruimen. Het is druk vandaag. “Maar kijk,

iedereen loopt hier rond met een lach op zijn gezicht. Als ik hier ’s middags vertrek na mijn vrijwilligerswerk, hoor ik altijd wel ‘bedankt’ van iemand. Ik heb wel eens vrijwilligerswerk in een bejaardenhuis gedaan. Daar liep het personeel met een chagrijnig gezicht rond. Daar was ik snel klaar. Als je

iets niet met plezier doet, moet je ermee stoppen, vind ik. Er hangt hier gewoon een goede sfeer. Ik ben zelf ook manager geweest, dus ik weet het: als je goed bent voor je personeel, doen ze alles voor je.”
 

Dagje bij ons thuis

“En als wij Piet niet hadden, hadden wij ook ons jaarlijkse uitje niet”, voegt Marleen eraan toe, doelend op de traditie die Piet en zijn vrouw vijf jaar geleden in het leven riepen. “We waren veertig jaar getrouwd. Mijn vrouw kwam op het idee om de cliënten bij ons uit te nodigen. We hebben een grote tuin, dus hadden we een heerlijke dag met z’n allen. Ivo volgde de wolken, Jan hield de kippen in de gaten en met Ron kun je vreselijk lachen, want die begint al over taart als hij nog niet eens zit. Sindsdien doen we ieder jaar zo’n dagje bij ons thuis.”

Onmisbaar werk

Je nuttig voelen, daar gaat het Piet om. “Ik ken mensen van mijn leeftijd die de hele dag voor de tv zitten. Dat vind ik geen leven. Ik wil me nuttig voelen en dat voel je je zeker als vrijwilliger in de zorg. Ze zeggen dat je onmisbaar bent, maar aan de andere kant is dit werk ook onmisbaar voor mij. Ik

ben pas aan mijn knie geopereerd, maar ik ben hard aan het trainen om snel weer op de bus te kunnen rijden. Dat is een goede motivatie.”

Met plezier kun je alles
‘Zou je niet eens stoppen?’, vroeg zijn vrouw pas. “Op de hometrainer bedoelde ze daarmee”, vult Piet snel aan. “Ik was nogal fanatiek aan het trainen. Ik denk er ook echt nog niet aan om te stoppen met dit vrijwilligerswerk. Pas als ik de weg naar het zwembad niet meer weet, dan moeten ze me

vertellen dat ik moet stoppen. Kijk, door die knie kan ik even niet op de bus rijden, maar daar kom ik wel weer overheen. Als je plezier hebt in wat je doet, kun je namelijk alles.”

Ook vrijwilliger worden? 
Lijkt het je leuk om ook als vrijwilliger bij Zuidwester aan de slag te gaan? Met een klein beetje van jouw tijd kun je veel voor onze cliënten betekenen! Aanmelden als vrijwilliger.