"Ze helpt me altijd, ook als ik moeilijk ben"

Corrie (26) komt al bij Zuidwester over de vloer sinds ze zeven jaar was. Eerst in het toenmalige logeerhuis in Oud-Beijerland, later kreeg ze een vaste woonplek in Melissant. Een mooie plek, maar wel ver weg van haar vertrouwde Oud-Beijerland. Daarom was het extra fijn dat Zuidwester tien jaar geleden ook in Oud-Beijerland woningen opende.

“Kijk”, zegt Corrie, terwijl ze in haar kamer naar de drie kaartjes op haar kast wijst. “Dit moet ik iedere dag doen: kleren opruimen, bed opmaken en gordijnen opendoen.” Snel maakt ze haar bed nog even netjes op, zodat haar kamer er weer piekfijn uitziet. De kamer is niet groot, maar dat vindt Corrie geen probleem. In het huis waar ze woont op de Merel in Oud-Beijerland zit iedereen toch meestal gezellig in de woonkamer. Corries vaste plek is in de hoek op de bank bij de tv. Afstandsbediening bij de hand en een tafeltje naast zich voor haar drankje. Al tien jaar is dit haar thuis, maar sommige van haar huisgenoten en zeker haar begeleidster Nelly, kent ze al veel langer. “Wij hebben al heel wat vakanties samen meegemaakt hè Corrie”, zegt Nelly. “En we gaan al twintig jaar samen mee met de TruckRun. Corrie en ik kennen elkaar al sinds ze op haar zevende in het weekend en tijdens vakanties naar het logeerhuis kwam. Ook een paar van haar huisgenoten kent ze al sinds die tijd.”

Zorg werd te zwaar 
Corries moeder heeft een lichte verstandelijke beperking, waardoor het logeerhuis voor haar een oplossing was voor de opvoeding van Corrie. Haar dochter heeft downsyndroom en toen Corries vader twintig jaar geleden plotseling overleed, werd de zorg voor haar dochter te zwaar voor haar. “In het begin gingen we ook doordeweeks open met het logeerhuis om Corrie op te vangen”, zegt Nelly. “Later kreeg ze een plek op een groep in Melissant. Een mooie plek, maar een beetje ver weg van haar vertrouwde Oud-Beijerland. Zodra er dus woningen kwamen in Oud-Beijerland, werd er een verhuizing voor Corrie geregeld.”

Samen naar de kapper

Haar moeder, die ook Corrie heet, woont nu op slechts tien minuten afstand van haar dochter. Ze is vandaag op bezoek. Moeder Corrie woont zelfstandig en rijdt minimaal twee keer per week met haar scootmobiel naar haar dochter om samen op pad te gaan. Nu ze met pensioen is, heeft ze daar meer tijd voor. “We gaan samen naar de kapper”, vertelt moeder Corrie. “En uiteten bij Van der Valk en op maandagen altijd spelletjes spelen in de soos.” Wat vond ze ervan dat haar dochter niet meer thuis kon wonen? “Het moest maar”, is moeders conclusie. “Haar vader was overleden.”

Barbecue met de driehoek

De levenspaden van Corrie, moeder Corrie en Nelly kruisen elkaar nu al 22 jaar. “Nelly is lief”, zegt Corrie. “Ze helpt me altijd. Ook als ik moeilijk ben”, voegt ze er eerlijk aan toe. “Er zit inderdaad een kop op”, vat Nelly glimlachend het karakter van Corrie samen. “We kunnen het goed vinden met elkaar en we hebben als groep ook veel contact met de mensen in de buurt. Als er iets te doen is in Oud-Beijerland, zijn wij erbij. Ik denk ook dat dat het leuke is aan deze groep. De woning is misschien een beetje gedateerd, maar we hebben het leuk met elkaar. Dit weekend zit bijvoorbeeld iedereen bij mij thuis in de tuin voor een barbecue met de driehoek.”
 

Stage

Corrie is wel vaker bij Nelly in de tuin te vinden. Konijnenhokken verschonen. Onkruid tussen de tegels vandaan halen. Corrie vindt het heerlijk. Daarom is ze nu samen met Nelly op zoek naar een nieuwe dagbesteding die daarop aansluit. “Ik ga naar Up”, zegt Corrie vrolijk, doelend op het nieuwe initiatief Up Social Club in Oud-Beijerland. Corrie loopt er nu stage om te kijken welke activiteit het beste bij haar past. “Er zit meer in Corrie dan ze kan laten zien op de dagbesteding waar ze nu werkt”, weet Nelly. Misschien is dat wel het voordeel van elkaar al zo lang kennen: Nelly weet wat Corrie nodig heeft, Corrie weet wat ze aan Nelly heeft. Een moeder-dochter relatie kun je het niet noemen, maar dicht bij een familieband komt het wel.

“Ik vind het hier fijn”

De moeder-dochter band is natuurlijk voorbehouden aan moeder en dochter Corrie. Inclusief de typische moederdochter wrijvingen af en toe. “Ik moet lief zijn voor mijn moeder”, zegt Corrie, om de woorden vervolgens in de praktijk te brengen met een dikke kus voor haar moeder. Moeder Corrie spreekt haar dochter toe zoals alleen moeders dat kunnen: “Leg die maar even opzij”, zegt ze, doelend op de rekenmachine die Corrie in haar hand heeft. Corrie schuift de rits van haar favoriete roze heuptasje open en bergt de rekenmachine erin op. Waar de één de hele dag zoet kan zijn met een telefoon, is Corrie dat met haar rekenmachine, die eigenlijk de functie van een mobiele telefoon heeft ingenomen.
 

Corrie is tevreden met haar leventje in Oud-Beijerland. Als ze niet hoeft te werken, zit ze graag te kleuren en tv te kijken op haar bed. Dat bed is haar nieuwste trots. Ze spaarde er zelf voor. “Mijn andere bed zei krak”, zegt Corrie. Wat haar plannen zijn voor de toekomst? “Hier blijven wonen”, zegt Corrie. “Ik vind het hier fijn.”