"Ergens interesseerde het me wel wat er bij Zuidwester gebeurde."

Werken bij Zuidwester volgens Chanel: “Zes jaar lang had ik mijn eigen kinderkapsalon. Alles liep goed. Ik vond het werk leuk, maar door kapperseczeem kon ik steeds minder knippen. De onvermijdelijke vraag kwam: wat ga ik dán doen? Ik ben opgeleid als kapster en heb dit werk altijd gedaan.
‘Waarom ga je niet ook bij Zuidwester werken?’, vroeg een vriendin. Er waren al meer mensen die mij als type voor de zorg zagen. ‘Jullie kennen me niet’, dacht ik dan altijd. Met het beeld dat ik op dat moment van het werk bij Zuidwester had, zag ik de zorg echt niet zitten: mensen wassen en verschonen, daar zou ik niet aan kunnen wennen.

Maar toch… ergens interesseerde het me wel wat er bij Zuidwester gebeurde. Ik ben altijd bezig met de vraag waarom mensen doen wat ze doen. In de kapsalon ook. Door kinderen te observeren wist ik meestal wel hoe ik het beste met hen kon omgaan. En stiekem was Zuidwester al heel dichtbij: in de kapsalon knipte ik ook bewoners van Zuidwester.

Werkend leren
Toen ik begreep dat de zorg van Zuidwester veel breder was dan alleen wassen en verschonen, besloot ik mijn nieuwsgierigheid te volgen en een sollicitatiebrief te sturen. Ik solliciteerde echter op een functie waarvoor een diploma nodig was, die ik natuurlijk niet had. Dat was gelukkig nog niet het einde van mijn poging om in de zorg aan het werk te gaan. ‘Informeer eens bij het Leercentrum van Zuidwester’, was het advies.
Zo ging het balletje rollen. Ik kreeg te horen dat er binnenkort weer een vacature kwam voor een leerling maatschappelijke zorg. Dat betekende minimaal twintig uur per week werken en één dag naar school. Ik twijfelde. Ik heb een zoontje van vier die autisme heeft. Dat vraagt de nodige aandacht. Door mijn twijfel uit te spreken, kwam ik erachter dat er veel te regelen was, waardoor ik de opleiding en de zorg voor mijn zoontje goed kon combineren.

Ik solliciteerde, werd aangenomen, startte met de mbo-opleiding Maatschappelijke Zorg Persoonlijk Begeleider Gehandicaptenzorg (niveau 4) en wist meteen vanaf dag één: ‘Ik ben hier helemaal voor gemaakt’. Hadden al die mensen toch altijd gelijk. Zelfs het wassen en verschonen wende vrijwel meteen. Dat is ook lang niet het grootste deel van het werk. Zeker niet als je op een gedragsgroep werkt.

Zelfdiscipline
Ik ga niet zeggen dat het opleidingstraject makkelijk was. Er wordt veel van je zelfdiscipline gevraagd. Het traject duurt twee en een half jaar en je moet veel opdrachten op de werkvloer en thuis in je eigen tijd uitvoeren. Dat was pittig, maar gelukkig word je goed begeleid. Zowel op school als op de werkvloer heb je je eigen begeleider.

Tijdens de diploma-uitreiking stonden ik en mijn klasgenoten er echt wel met gepaste trots bij. We hadden het gehaald en we gingen iets doen waar we heel veel zin in hadden. Onderweg waren er ook wat klasgenoten afgevallen die juist ontdekten dat het werk hen niet lag. Dat kan ook. Inmiddels ben ik aan het werk als begeleider op de dagbesteding in Middelharnis.
Met een diploma kom je makkelijker aan een baan. Bijkomend voordeel is dat je al vanaf een half jaar voor diplomering kunt solliciteren. Je doet tijdens je opleiding ook veel ervaring op bij verschillende groepen binnen Zuidwester, waardoor je ook kunt ontdekken wat jou ligt. Je bent geen stagiair, maar draait volwaardig mee.

Verder studeren
Uiteindelijk heb ik de opleiding in twee jaar afgerond. Dat was hard werken, maar ik heb er nog geen genoeg van. Ik ben zelfs al begonnen met een nieuwe studie: ik word autismecoach. Door mijn werk op de dagbesteding ontdekte ik dat we meer kennis kunnen gebruiken op het gebied van autisme en dankzij mijn zoon heeft het nog eens extra mijn interesse.

De studie is mijn eigen initiatief. Ik heb een plan ingediend bij mijn regiomanager en dat is goedgekeurd. Dat vind ik een groot pluspunt van Zuidwester: er is alle ruimte om je te ontwikkelen. Ondertussen is het werk op de dagbesteding ook ideaal. Ik heb vaste werktijden, waardoor ik ook alle tijd heb voor mijn zoon. Ik zit hier helemaal op mijn plek.”